Rok powstania: 1926
Liczba członków: czynnych 33
Raciborowice ul. Młyńska 26, tel. 662 158 982 (prezes)

Prezes: Tadeusz Wójcik
Wiceprezes: Mariusz Paluch
Wiceprezes: Tomasz Sieńko
Naczelnik: Tomasz Sieńko
Sekretarz: Piotr Kasperek
Skarbnik: Stanisław Sokół
Gospodarz: Piotr Krzywda

Raciborowice to wieś o długiej i bogatej historii. Pierwsze wzmianki o niech pochodzą z 1230 roku. Początkowo Raciborowice były własnością szlachecką i należały do rycerza Raciborza, który darował je krakowskiej kapitule jeszcze przed 1273 rokiem. W 1374 roku powstała tu parafia, której jednym z proboszczów w drugiej połowie XV wieku był Jan Długosz. Istnieje przypuszczenie, ze właśnie w Raciborowicach Długosz kończył swoje słynne dzieło „Liber beneficiorum”. Miejscowość oprócz atrakcyjnego geograficznego położenia posiada ciekawe zabytki: gotycki kościół, drewnianą kaplicę cmentarną oraz drewniany młyn. 

Ochotnicza Straż Pożarna w Raciborowicach powstała w 1926 roku z inicjatywy ks. Józefa Jamroza, który objął prezesurę jednostki oraz Wincentego Sokoła, pierwszego naczelnika drużyny. W gronie założycielskim znaleźli się jeszcze druhowie: Franciszek Ciepiela, Paweł Rusinek, Józef Wojtowicz, Maciej Rożek, Józef Skoczylas. Straż powstała w odpowiedzi na nasilającą się plagę pożarów, które w drewnianej, zwartej, wiejskiej zabudowie czyniły prawdziwe spustoszenie. Czas powstania jednostki w Raciborowicach przypadł na trudne lata historii Polski, która niedawno odzyskała niepodległość i stoczyła zwycięską wojnę z bolszewikami. Straż odczuwała dotkliwie braki środków i sprzętu, druhom nie brakowało jedynie zapału i energii do pracy. Fundusze na zakup pierwszej sikawki ręcznej zebrano ze składek mieszkańców i organizowanych zabaw strażackich. 

Do wybuchu II wojny światowej jednostka doskonaliła umiejętności indywidualne strażaków, przygotowała młodych adeptów do służby pożarniczej, brała udział w pokazach bojowych w Zielonkach, Witkowicach, Prądniku Czerwonym, Bibicach. Fajermani ratowali życie i dobytek ludzki na terenie Batowic, Raciborowic, Zastowa, Kantorowic i Dziekanowic. 

W dobie okupacji formacji nie przerwała działalności, prowadzać w ukryciu szkolenia i zaciąg młodych strażaków. Po wyzwoleniu szeregi OSP zasilili m. in. druhowie: Piotr Grela, Jan Wojtasik. W pierwszych latach po wojnie wartość bojowa jednostki podniosła się wraz z wprowadzeniem do służby otrzymanej motopompy tzw. „zerówki”. Drużynie w tych latach zaczął przewodzić naczelnik Józef Poznański, który swe obowiązki spełniał od 1953 do 1978 roku. 

Pracy i interwencji strażacy mieli wciąż mnóstwo, zanim bowiem zaczęły obowiązywać nowe przepisy prawa budowlanego o ogniotrwałych pokryciach dachowych, pożary zbierały obfite żniwo. Wobec tych wyzwań ochotnicy wystarali się o nową motopompę niemieckiej produkcji o dużej wydajności 1200 litrów na minutę. Od 1958 roku druhowie rozpoczęli zabiegi o wybudowanie nowoczesnej remizy. Poważnym problemem była sprawa lokalizacji obiektu. Po długich i bezowocnych latań starań uzyskano parcelę pod inwestycje. Duża w tym zasługa ówczesnego zarządu OSP Raciborowice i Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej. Do budowy przystąpiono w 1973 roku, wykorzystując środki zgromadzone wspólnym wysiłkiem druhów. W 1978 roku prezesem jednostki wybrano Jana Sieńko, który wraz z kolegami z zarządu wystarał się o nową motopompę PO-5 z komendy wojewódzkiej Straży Pożarnej w Krakowie oraz o komplet mundurów bojowych i wyjściowych. Kluczowa była również dotacja, dzięki której udało się dokończyć budowę Domu Strażaka. 

Lata 80-te to czas, który druhowie dobrze oceniają i wspominają. W 1984 roku w garażu remizy stanął pierwszy bojowy wóz pożarniczy – Star-004 GBA. Samochód wyposażony w agregat pianotwórczy i beczkę o pojemności 2500 litrów przekazała ochotnikom z Raciborowic komenda wojewódzka Straży Pożarnych. Jednostka posiada sztandar od 1986 roku. Fundacja i jego poświęcenie zbiegło się z uroczystościami jubileuszu 60-lecia istnienia i pracy Ochotniczej Straży Pożarnej w Raciborowicach. 

Placówka jest dobrze przygotowana do akcji ratowniczo-gaśniczych. W 1997 roku spełniła wszelkie wymogi by zostać włączoną do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Rok później, by podnieść zdolności bojowe i mobilność jednostka z własnych środków zakupiła lekki samochód techniczny Żuk. Bezpośrednie sąsiedztwo Krakowa wymusza na terenie miasta, stąd też została włączona w 2007 roku do Kompanii Odwodowej „Wawel”. 

Druhowie wykazują szczególną dbałość o bazę sprzętową jednostki. W 2003 roku w remizie OSP Raciborowice został zamontowany system selektywnego wywołania. Na wyposażeniu OSP Raciborowice pozostają trzy wozy gaśnicze: Jelcz GCBA, Mercedes GBART, Mercedes GLM. Szczególnie cennym nabytkiem okazał się średni Mercedes ratownictwa chemiczno-drogowo-gaśniczego, który od 2008 roku jest szczególnie pomocnym wozem bojowym. Pojazd znalazł się na wyposażeniu OSP dzięki środkom otrzymanym z Urzędu Gminy i oddziału wojewódzkiego ZOSP RP. Druhowie wdzięczni pozostają Radzie Gminy Michałowice i wójtowi – Antoniemu Rumianowi, którzy sprawom straży poświęcają wiele uwagi i serca.

Ochotnicy z Raciborowic tworzą dobrze zorganizowany i zgrany zespół, połączony wspólnota celów i obowiązków, przywiązany do pożarniczej tradycji. W 2002 roku boleśnie odczuli stratę spowodowaną śmiercią wieloletniego prezesa jednostki, komendanta gminnego a zarazem prezesa zarządu powiatowego ZOSP RP – Jana Sieńko, odznaczonego Złotym Znakiem Związku.

W pamięci potomnych na zawsze pozostaną zasłużeniu druhowie z jednostki
w Raciborowicach: ks. Józef Jamróz, Józef Chorąży, Paweł Rusinek, Józef Skowron, Józef Wojtowicz, Franciszek Piątek, Stanisław Piątek, Franciszek Ciepiela, Antoni Piątek, Jan Rusinek, Jan Wojtasik, Wincenty Sokół, Andrzej Rożek, Jan Rożek, Jan Raźny, Władysław Broś, Mieczysław Paluch, Stanisław Paluch, Józef Ciepiela, Franciszek Grela, Franciszek Nowak, Józef Wróbel, Władysław Radzikowski, Piotr Fluder, Józef Sokół, Józef Poznański, Józef Skoczylas, Wojciech Gurbiel, Ryszard Poznański, Piotr Sieńko, Stefan Skoczylas, Maciej Rożek, Edward Mól, Stanisław Bebak, Stanisław Rusinek, Jan Sieńko, Stefan Grela, Jerzy Kośnik, Jan Sokół, Stanisław Sikora, Janusz Wójcik.