Gotycki kościół murowany, p.w. św. Małgorzaty został ufundowany w latach 1460-76 przez Jana Długosza. Świątynia jest zbudowana w tzw. stylu „długoszowym”. Kościół jest budowlą jednonawową z prezbiterium zakończonym prostokątnie, nakrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Prostokątna nawa kryta jest stropem. Bogate jest wyposażenie w detal kamieniarski. Do najbardziej charakterystycznych motywów należą ostrołukowe portale uskokowo-schodowate oraz liczne kartusze z herbem Wieniawa (głowa żubra) Jan Długosza. Na zwornikach sklepiennych prezbiterium oprócz herbu Wieniawa, znajduje się również herb Kapituły Krakowskiej – Trzy korony. Wystroju dopełnia płaskorzeźbiona tablica erekcyjna z reliefem patronki kościoła – św. Małgorzaty, inskrypcją (1476) i herbami.
We wnętrzu wyróżnia się ołtarz główny w stylu barokowym z krucyfiksem z 1440 r., obraz Matki Boskiej Śnieżnej z Dzieciątkiem z 1526 roku, renesansowa płyta
nagrobna ks. Walentego Brzostowskiego (zm. 1586) i trzy epitafia: dwa renesansowe – Mikołaja i Jana Rajskich (zm. 1564) i Anny z Lipia Linkowej (zm. 1592) oraz
jedno klasycystyczne Jerzego Dubieckiego (zm. 1767). W nawie głównej, na północnej ścianie w 1963 roku odkryto polichromie renesansową.
Przy kościele znajduje się dzwonnica. Na murowanej przyziemnej części gotyckiej, która datuje się na rok 1476, zdobionej kamiennym portalem wznosi się część
drewniana pochodząca z 2 połowy XIX w.
Obok kościoła, na cmentarzu parafialnym, do którego prowadzi szeroka aleja jesionów stoi kaplica z 1847 roku.
Cały kompleks kościelno-cmentarny, czyli: kościół, dzwonnica, cmentarz, kaplica cmentarna i aleja lipowa posiada wybitne walory architektoniczno –
krajobrazowe, a także bogatą i ciekawą historię. Z tutejszą świątynią związane były takie wybitne osobistości jak Jan Długosz – fundator kościoła i proboszcz
parafii raciborowickiej oraz Karol Wojtyła, który spędził tutaj kilka miesięcy jako kleryk.
